ورزش پرشی

ورزش کردن یکی از فعالیت‌های مفید است که برای بالا بردن سطح سلامتی و جلوگیری از اختلالات ذهنی و جسمی بسیار مفید است. ورزش پرشی یکی از انواع این فعالیت‌هاست که در آن عضلات را با حرکات کششی تحت تأثیر قرار داده و وادار به واکنش می‌کنیم. پریدن را می‌توان یک فعالیت انفجاری دانست که البته نوعی از تمرینات پلایومتریک محسوب می‌شود. در این تمرین قسمت‌های مختلف بدن از جمله اندام تحتانی تقویت شده و قدرت عضلانی این ناحیه افزایش پیدا می‌کند. با این وجود لازم است تمریناتی که داده می‌شود استاندارد باشد، زیرا انجام ناصحیح آن‌ها باعث ایجاد مشکلات بیشتری در نواحی مختلف بدن می‌شود.

ورزش پرشی چیست؟

ورزش پرشی شامل حرکات جهشی و پرشی می‌شود که با جنب و جوش زیادی همراه است. در تمرین‌های پرشی حجم خون بالا و پایین می‌رود و در نتیجه برای سلامت قلب و عروق بسیار مفید است. هرچه حجم تمرینات بالاتر برود، احساس نشاط و شادابی نیز در فرد افزایش پیدا می‌کند. پریدن نیز به عنوان یکی از حرکات مهیج شناخته می‌شود که با ایجاد نوسان در حرکات کششی باعث افزایش سوخت و ساز، تأمین سلامت سیستم عصبی، افزایش گلبول‌های سفید و در نتیجه بالا بردن سیستم ایمنی بدن و… می‌شود.

انواع ورزش پرشی

ورزش پرشی را می‌توان به فعالیت‌هایی تقسیم کرد که در باشگاه و در سطح حرفه‌ای انجام می‌شود و نوعی که می‌توان در منزل و یا به صورت مبتدی نیز انجام داد. انواع مختلف این تمرین‌ها عبارت‌اند از:

• پرش طول

یکی از انواع پریدن در ورزش که از سال 1896 توسط آقایان و از سال 1948 برای خانم‌ها وارد بازی‌های المپیک گردید. پرش طول از جمله رشته‌های دو و میدانی است که ورزشکار از مسافتی دور شروع به دویدن کرده و سپس خود را برای پریدن آماده می‌کند. طول محوطه دورخیز برای این تمرین بین 40 تا 45 متر در نظر گرفته می‌شود. در این رشته ورزشکار روی سطح صاف حرکت می‌کند و باید در یک قدمی خط، پرش خود را انجام دهد. پای ورزشکار نباید از خط خارج شده و یا تماسی با تخته پرش داشته باشد، در غیر این صورت رکوردی در نظر گرفته نمی‌شود.

• پرش سه گام

در این نوع ورزش همانند پرش طولی باید از فاصله دور، ولی با حرکاتی مانند لی لی، قدم و یا پرش به خط نزدیک و پرش خود را انجام داد. یکی از قواعد پرش سه گام این است که باید همان پایی که در زمان پرش روی تخته قرار گرفته، مجدداً روی آن فرد آید.

• پرش بانجی

در این ورزش پرشی، فرد خود را از ارتفاع بالا به وسیله طناب فنر دار، منعطف و محافظ به سمت پایین رها می‌کند.

• پرش از ارتفاع

در این ورزش پرشی بایستی ورزشکار خود را از روی یک میله افقی بدون اینکه از وسیله‌ای استفاده کند به سمت پایین پرتاب کند. این میله افقی حداقل باید 2 سانتی‌متر بالاتر از سطح قرار گیرد. هرچه ارتفاع میله بالاتر برود، رکورد بیشتری نیز برای ورزشکار ثبت می‌شود.

• پرش با نیزه

در این ورزش پرشی نیز میله‌ای افقی قرار می‌گیرد و باید ورزشکار با کمک نیزه از روی میله عبور کند. حداقل 5 سانتی‌متر برای بالا بردن میله پرش لازم است.

غیر از این ورزش‌های پرشی که در سطح پیشرفته انجام می‌شود، بسیاری از فعالیت‌ها را می‌توان در منزل و یا باشگاه‌های ورزشی انجام داد. این ورزش‌ها شامل پرش روی جعبه، پرش در جا با کمک طناب، پرش لانج، اسکوات پریدن، پرش زانویی و … می‌شود.

عضلات درگیر در حرکات پلیومتریک

در تمرینات پلایومتریک قسمت‌های میانی بدن، کمر و بازوها درگیری چندانی ندارند. مگر اینکه بخواهید از فعالیت‌هایی مانند شنای پلایو و یا تمرینات بالاتنه هم کمک بگیرید. بیشترین عضلاتی که در این نوع ورزش‌های پرشی درگیر می‌شوند، پاها و قسمت پایین تنه هستند. عضلات باسن در اثر این حرکات خوش‌فرم شده و قوی‌تر می‌شوند.

تجهیزات ورزش‌های پرشی

تجهیزات کراس فیت دارای انواع زیادی هستند که به صورت کلی شامل بدنه اصلی کراس فیت مانند لند ماین، نردبان معکوس، مانکی بار، مدریسن تارگت، پارالل و جای بتل روپ و قرار گرفتن هالتر می‌شوند. از دیگر ابزارها و تجهیزاتی که برای این رشته ورزشی می‌توان نام برد عبارت‌اند از:

• دار حلقه
• هالتر کراس فیت
• پلیت کراس فیت
• جامپ باکس
• مدیسن بال
• روئینگ
• ایرباک
• کش های پاور باند
• تی آر ایکس

فواید ورزش‌های پرشی

مزایای زیادی برای تمرینات پلایومتریک می‌توان نام برد که مهم‌ترین آن‌ها عبارت‌اند از:

• افزایش چربی سوزی با افزایش میزان ضربان قلب
• افزایش مقاومت بدن به دلیل تقویت عضلات بخصوص عضلات پایین تنه
• افزایش جذب کلسیم و در نتیجه بالا رفتن توده‌های استخوانی و جلوگیری از آسیب‌دیدگی
• کنترل فشارخون و پیشگیری از بیماری‌های قلبی و عروقی
• عضله سازی بیشتر
• بالا بردن متابولیسم و سیستم سوخت و ساز بدن
• بالا بردن کالری سوزی

معایب تمرینات پلایومتریک

با وجود مزایای زیاد تمرینات ورزشی، همواره ممکن است معایبی نیز برای آن‌ها بیان شود. بیشترین دلیل بروز خطرات تمرینات پلایومتریک انجام نادرست و غیر اصولی آن‌ها است. این ورزش برای افرادی که دچار ضعف استخوان و یا مفصل هستند، گزینه مناسبی نمی‌باشد. در صورت عدم انجام صحیح حرکات، احتمال آسیب رسیدن به قسمت‌های پایین بدن از جمله مچ پا و یا زانو وجود دارد. بنابراین برای اینکه بتوانید این معایب و خطرات را به حداقل برسانید، قبل از شروع تمرینات با پزشک ورزشی مشورت نمایید. همچنین بهتر است تمرینات زیر نظر مربی و کارشناس انجام شود.